ببین
آناتولی مرکزی ترکیه
آنیت‌کابیر (آرامگاه آتاتورک) در آنکارا
به عقیده بسیاری از مردم، مهمترین بنای یادبود آنکارا، آرامگاه ابدی مصطفی کمال آتاتورک، بنیانگذار ترکیه مدرن است.
این مقبره که بین سالهای 1944 و 1953 احداث شده، بنایی باشکوه و نئوکلاسیک است که در یک میدان بزرگ ساخته شده است. ورود به این مقبره که در ترکی "آنیت‌کابیر" به معنی "مقبره یادبود" نامیده می‌شود، از یک راه بسیار باشکوه که در دو طرف آن مجسمه‌های شیر سنگی صف کشیده‌اند، میسر است. اینجا آرامگاهی بزرگ است که شایسته عظمت بنیاندگذار ترکیه مدرن می‌باشد. در این مکان، موزه‌ای وجود دارد که در ان مجسمه مومی آتاتورک، نامه‌ها، دست‌خط و اشیای متعلق به وی به نمایش گذاشته شده، همچنین یک نمایشگاه از مهمترین عکس‌های مربوط به زندگی و لحظات مختلف و مهم تاسیس جمهوریت ترکیه وجود دارد.
موزه فضای باز گوره‌مه در کاپادوکیه نوشهیر
هنگام بازدید از موزه فضای باز گوره‌مه در کاپادوکیه خودتان را در دنیایی دیگری احساس خواهید کرد. کلیساها، محل‌هایی برای عبادت و مراکز مسکونی زیادی در دل صخره‌های این دره کنده شدهاند. زندگی خانقاهی راهبانی که با کناره‌گیری از جامعه، انزوا را برگزیده‌اند، از این محل آغاز شده است. صومعه راهبان، کلیسای المالی، کلیسای ییلانلی، کلیسای چاریکلی کلیسای تاریک، کلیسای سنت باربارا، کلیسای سنت باسیل و کلیسای توکالی با نقاشی‌های دیواری بی‌نظیر شما را تحت تأثیر قرار داده و به سفری در اعماق تاریخ می‌برد. اینجا مکانی است که باید در صدر لیست مکان‌های گردشگری قرار گیرد. موزه فضای باز گوره‌مه، در دسامبر 1985 توسط یونسکو در لیست میراث فرهنگی جهان به ثبت رسید.
موزه و آرامگاه مولانا در قونیه
قونیه که از قرن دوازدهم تا سیزدهم پایتخت ترکان سلجوقی بوده، یکی از بزرگترین مراکز فرهنگی ترکیه است. در این دوره که عصر توسعه فرهنگی، سیاسی و مذهبی قونیه بود، مولانا جلال‌الدین رومی مکتب صوفیانه‌ای را که در جهان غرب به "سماع‌زن‌ها" معروف است، تأسیس کرد.
تربت آجری سبز مولانا، معروفترین بنای قونیه است. مدرسه قدیمی درویش که اکنون بخشی از مقبره مولانا است، اکنون به عنوان موزه آثاری چون نسخه‌های خطی آثار مولانا و آثار مختلف مکتب تصوف، ایفای نقش می‌کند.
مراسم شب عرس (اروس) که هر ساله در نیمه اول دسامبر در گرامیداشت یاد مولانا جلال‌الدین رومی برگزار می‌شود، همراه با رقص سماع است که به هنگام اجرای این آیین مردان قبای سفیدی بر تن کرده و همراه با حالت خلسه در جهت نیل به معنویات اطراف خود می‌چرخند. اجرای این مراسم بسیار جذاب است و علاقمندان زیادی از سراسر جهان دارد.
مسجد جامع (اولو جامی) دیوریغی سیواس
سیواس، یکی از مهمترین شهرهای ترکیه و دروازه جهان شرق به آناتولی مرکزی است. دیوریغی در 150 کیلومتری شرق سیواس، با مجتمع مسجد جامع شهرت دارد. این مجتمع متشکل از یک مسجد و بیمارستان وابسته به آن است. استفاده از سایه بسیار بزرگ یک انسانِ در حال دعا در تزیینات برجسته‌کاری شده دو ورودی مسجد که با حرکت خورشید، شکل این سایه‌ها نیز تغییر می‌کند، از جزئیات مهم این بنا است. فضای داخلی مسجد شامل دیوارهای سنگی است که بر روی آنها طاق‌های سنگی قرار گرفته است. ورود به بیمارستان از درب موجود در جبهه غربی، امکان‌پذیر است. در داخل بیمارستان و در اطراف حیاط مسقفی که یک استخر کوچک در وسط آن قرار دارد، اتاق‌هایی وجود دارد. این مجتمع در قرن سیزدهم در دوره سلجوقی ساخته شده است. کنده‌کاری‌های ظریف و معماری برجسته هر دو بنا، آنها را به یکی از مهمترین آثار معماری آناتولی تبدیل کرده است. این مجموعه از سال 1985 در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
شهرستان اودون‌پازاری در اسکی‌شهیر
اودون‌پازاری، اولین منطقه مسکونی ترک‌ها در اسکی‌شهیر است. قدیمی‌ترین ساختمان اودون‌پازاری که رد پای معماری فرهنگ ترک - اسلام و معماری مردمی اعصار گذشته در آن قابل مشاهده است، مسجد علاالدین است که متعلق به نیمه دوم قرن سیزدهم می‌باشد.
پس از آتش‌سوزی‌هایی که در سالهای 1905 و 1922 در منطقه بازار شهر اتفاق افتاد، ساختمانهای تجاری و دولتی به سمت اودون‌پازاری تغییر مکان دادند. هیزم‌های جمع‌آوری شده این منطقه در محلی در نزدیکی پارک یئدیلر، در اودون‌پازاری فروخته می‌شد و نام این منطقه از اینجا گرفته شده است.
منطقه تاریخی اودون‌پازاری با خانه‌هایی که بیشتر به یک تابلوی رنگ روغن شبیه است، کوچه‌ها و خیابان‌های تنگ، مساجد، فواره‌ها و میادین کوچک، همیشه یک جغرافیای بسیار خاص بوده است.
در این منطقه علاوه بر خانه‌های تاریخی خاص آن دوره که در اطراف شهر گسترش یافته‌اند، مسجد و مجتمع کورشونلو وجود دارد. کاروانسرای تاریخی آتلی‌حان، جایی که می‌توانید صنایع دستی سنتی این منطقه را ببینید، بازارهای هنری اسکی‌شهیر و موزه سنگ سپیولیت (مرشام) که مختص اودون‌پازاری است، از دیگر مکان‌های دیدنی منطقه هستند.
منطقه باستان‌شناسی کول‌تپه در قیصریه
کول‌تپه در 21 کیلومتری مرکز قیصریه واقع است. اسنادی وجود دارد که نشان می‌دهد قدمت این منطقه به شش هزار سال پیش باز می‌گردد. منطقه باستانی کول‌تپه (ویرانه‌های کول‌تپه)، یک منطقه مسکونی بسیار قدیمی است که متشکل از ویرانه‌های اولین شهر تاسیس شده توسط هیتی‌ها در آناتولی و کاروم در اطراف آن است، جایی که بقایای ساختمانهای اداری، ساختمانهای مذهبی، خانه‌ها، مغازه‌ها و کارگاه‌ها به چشم می‌خورد. مرکز مستعمرات تجاری بزرگ که توسط آشوریان تأسیس شده بود، کاروم در کول‌تپه بود و بر کاروم‌های دیگر حکومت می‌کرد. کول‌تپه به دلیل میزبانی از اولین لوح‌های نوشتاری در آناتولی و اولین مرکز تجارت سازمان‌یافته جهان، مشهور است. از این منطقه نامه‌ها، اسکناس‌ها، مهرها و معاهداتی که به خط میخی آشوری نوشته شده و روابط سیاسی و حقوقی آن دوره را نشان می دهد، به‌دست آمده است. این لوح‌ها در سال 2015 در لیست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
شهر نوسنگی چاتال‌هویوک در قونیه
چاتال‌هویوک، به عنوان یکی از اولین سکونتگاه‌های دوران نوسنگی، با نمونه‌های بی‌نظیری از اولین معماری داخلی و نقاشی منظره و همچنین اشیا مقدس مادر-الهه، بر تاریخ سکونت انسان نور می‌افکند.
اولین سکونتگاه شناخته شده در جهان، اولین شهرنشینی و اولین اهلی‌سازی حیوانات، در منطقه نوسنگی چاتال‌هویوک صورت گرفته است. این منطقه از سال 2012 در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
این منطقه حفاظت شده، آثار هنری و صنایع دستی برجسته‌‌ای متعلق به 7400 سال قبل از میلاد را در خود جای داده و کلید مهمی در حل اسرار کشاورزی و آغاز تمدن بشری بوده است. اعتقاد بر این است که اولین یافته‌های به‌دست آمده از منطقه نوسنگی چاتال‌هویوک، نشانگر وجود سازمان‌های اجتماعی در آن و ایده‌آل برابری در طرح شهرسازی است.
تومولوس‌های (تپه‌های خاکی) موجود در منطقه نشان می‌دهد که تاریخ معدن‌کاری در آناتولی به دوره نوسنگی برمی‌گردد و شواهد به‌دست آمده نشان می‌دهد که مردم آن زمان به کشاورزی، شکار و جمع‌آوری علاقمند بوده‌اند. چاتال‌هویوک همچنین اولین مکان در جهان است که طرح شهرسازی آن در نقاشی‌های دیواری به تصویر کشیده شده است. مهرهای سفالی پخته شده نشان می‌دهد که مفهوم مالکیت بر املاک، در آن زمان توسعه یافته بود.
مسجد حاجی بایرام و اطراف آن در آنکارا
مسجد حاجی بایرام در منطقه اولوس، در نزدیکی قلعه آنکارا قرار دارد. منطقه‌ای که مسجد حاجی بایرام و معبد آگوستوس در آن قرار دارد، یک نقشه تاریخی سنتی دارد. در اینجا اولین ساختمان پارلمان ترکیه که قدمت آن به سال 1923 برمی‌گردد و ساختمان‌هایی از دوره عثمانی و اوایل دوران جمهوری وجود دارد. منطقه اولوس بر روی یک تپه واقع شده است. منطقه حاجی بایرام از قرن هشتم میلادی تاکنون آکروپولیس (دژ شهر) انکرای باستان (آنکارای باستان) بوده و در طول زمان به منطقه‌ای مقدس تبدیل شده که مردم آن با اعتقادات مختلف، اما در کنار یکدیگر به عبادت مشغول شدهاند.
مسجد حاجی بایرام که در قرن پانزدهم ساخته شده، یکی از مهمترین مساجد آنکارا است. در قرن هجدهم نیز با توجه به معماری آن دوران بازسازی شده بود. مهمترین ویژگی آن این است که گنبد ندارد اما سقفی چوبی دارد که فضای اصلی داخلی را پوشانده است. این مسجد از سوی معمار محمدبئی ساخته شده است.
مدرسه چیفته مناره (دومناره) و گؤک مدرسه در سیواس
مدرسه چیفته مناره در اواخر قرن سیزدهم احداث شده است. تنها جنبه منحصر بفرد ساختمان که تا به امروز باقی مانده، نمای باشکوه آن با مرتفع‌ترین دروازه تاج در آناتولی است. دو مناره‌ای که از بالای تاج دروازه بالا رفته‌اند، تبدیل به نماد سیواس شدهاند. این مدرسه یکی از مدارس با عظمت آناتولی است و به عنوان دارالحدیث شناخته می‌شود. یک بنای دو طبقه با چهار ایوان است.
گؤک مدرسه، یکی از مهمترین سازه‌هایی است که هنر معماری و تزئینی ترک را می‌توان در آن به شکل یکجا مشاهده کرد، این مدرسه در سال 1271 در سیواس ساخته شد. درب مرمرین گؤک مدرسه، ظاهر بی‌همتایی دارد که می‌توانید روی آن بازی سایه روشن را تماشا کنید. این ساختمان دارای یک نقشه دو طبقه با یک حیاط باز و چهار ایوان است. گؤک مدرسه با دروازه تاج مرمرین و نمای بیرونی، ویژگی‌های قرن سیزدهم میلادی را کاملا منعکس می‌کند. ایوان اصلی که در شرق مدرسه قرار داشت، تخریب و بعداً با الوار ساخته شده است. این ساختمان که به عنوان مدرسه ساخته شده و به این نام نیز شناخته می‌شد، در سال 1926 به موزه تبدیل شد.
موزه چانکری
این موزه فعالیت خود را از سال 1972 با نمایشگاه آثار باستان‌شناسی و مردم‌نگاری آغاز کرد و با گذشت زمان به خدمات خود در ساختمان‌ها و مکان‌های مختلف ادامه داد. در این موزه که هم‌اکنون در ساختمان فرمانداری نوسازی شده ارائه خدمات می‌کند، آثار متعلق به دوره‌های برنز و تمدن‌های هیتی، فریقی، هلنیستی، رومی، بیزانس، سلجوقی و عثمانی به نمایش گذاشته شده است.
در کاوش‌های علمی انجام شده توسط موزه که با همکاری دانشکده زبان، تاریخ و جغرافیای دانشگاه آنکارا، از سال 1997 در بسترهای فسیلی مهره‌داران انجام شد، فسیل‌های 7-8 میلیون ساله متعلق به اجداد فیل، کرگدن، گوسفند، بز، خوک، زرافه و گوزن کشف گردید. تمامی این کشفیات در بخش "تاریخ طبیعی" موزه به معرض نمایش گذاشته شده است.
